Dag allemaal,

Daar zijn we (eindelijk) weer met een update! Waar waren we ook alweer gebleven? O ja, we gingen naar Queenstown voor de Routeburn track. Queenstown vonden we niet echt een leuke stad. Druk, veel jongeren die naar Queenstown gaan om te feesten of een van de wildere activiteiten te doen: bungeejumpen, ziplinen, jetboat varen, raften, downhill mountainbiken, etc. Wij zijn niet van die adrenaline junks, en dan is het vooral lawaaierig en druk. We hadden wat moeite om de auto voor langere tijd te parkeren omdat Queenstown een streng parkeerbeleid heeft, maar uiteindelijk in een buitenwijk een plek gevonden en 's ochtends om 5.30 uur op om naar de bus te gaan die ons naar het begin van de track zou brengen. Mooi op tijd vertrokken, en 4 uur later afgeleverd bij "the Divide" waar we begonnen met lopen. Helaas veel bewolking op de eerste dag, waardoor we af en toe een flard van de bergwand tegenover ons hadden maar verder weinig uitzicht. Bij de waterval waar we onderweg langs kwamen was het zicht even wat beter, dus die hebben we goed kunnen zien. Bij de hut aangekomen helaas slecht nieuws: een weerswaarschuwing voor de volgende dag: hevige regen en stormachtige wind ( voorspelling 110 km/u op de pas). Zenuwachtige mensen in de hut of we de volgende dag wel op pad zouden kunnen en ook de ranger gaf geen duidelijkheid: kijk zelf wat je aan kan en besluit wat je wilt doen. Wij besloten op pad te gaan en het weer was inderdaadbehoorlijk slecht. Gelukkig viel de wind op de pas ons mee (we zijn ook wel wat gewend) maar de regen was behoorlijk heftig. Daar helpt geen waterproof kleding tegen dus na een uurtje of wat waren we volledig doorweekt van onderbroek tot sokken en van binnenzooltjes tot loopshirt. En van de prachtige omgeving niet veel te ontwaren helaas, behalve soms een dichtbij gelegen meertje of veld "Tussock". Een stukje met kabels en wat smalle richels bleken goed te doen met de wind (het helpt dan dat je ook geen uitzicht naar beneden hebt...). Bij de volgende hut aangekomen alle kleding uit, afdrogen en droge kleren aan (de spullen in de rugzakken hadden we uiteraard goed ingepakt). Vervolgens zie je iedereen een voor een doorweekt binnenkomen en alles te drogen hangen wat wel weer een leuke sfeer in de hut geeft, ellende verbroedert! Gekookt en vroeg naar de bunks in de wetenschap de volgende dag weer heerlijk in de natte schoenen te mogen stappen, want die waren zo doorweekt dat ze niet in een nachtje weer droog zouden zijn. Maar ook met een goede weersvoorspelling voor de volgende dag! En die voorspelling kwam uit, want de laatste dag hebben we prachtig gelopen en genoten van de bergzichten, de "routeburn flats" ( nee, geen hoge gebouwen...) en de rivier met diverse watervalletjes. Prachtig besluit van toch een mooie tocht.

Daarna naar Kingston, omdat we niet een extra nacht in Queenstown wilden blijven. Wat er in Kingston te doen is: reggae, rum, Bob Marley, joints, voetbal.... Maar in dit Kingston helemaal niets. Zelfs de koffie in het enige restaurant was niet echt best. Kleine wandeling langs het meer gemaakt, maar dat pad liep ook al dood... Alhoewel... Op de terugweg werden we plots ingehaald door een Quad met daarop vier mannen. Waar kwamen die vandaan? Bodywarmers, kaplaarzen, geweren, drie honden en een dood wild zwijn op de voorkant. Nogal rauwdauwers vergelekenmet ons, watjes. Lekker geslapen in het holiday park, dat eigenlijk ook best een opknapbeurtje kon gebruiken. Ach ja, soms moet je even ergens overnachten om verder te komen. Rare plaats dat Kingston.....

De volgende dag naar Te Anau. En het is gek, maar bij sommige plekken heb je meteen een prettig gevoel. Dat was ook zo bij Te Anau. Hoewel best toeristisch was het rustig, leuke koffietentjes met lekkere taart, restaurantjes en vriendelijke mensen. Nou moet ik zeggen dat je die in heel Nieuw Zeeland hebt, want over het algemeen zijn de Kiwis zeer vriendelijk, behulpzaam en gewoon aardig. En een beetje conservatief, maar dat heeft ook wel weer wat.

In Te Anau naar het DOC visitor center waar we ons moesten melden voor alweer de volgende trip, de Kepler track. Mooie zonsondergang, lekker uit eten geweest en een mooi holiday park waar we trouwens ook maar eens de was hebben gedaan. En ja, dat was best nodig...

We konden naar het begin van de track met de auto, dus dat was lekker makkelijk, en vervolgens pittig klimmen naar de 800 meter hoger gelegen Luxmore hut. Prachtig uitzicht vanuit de hut over lake Te Anau. We bezochten ook nog de luxmore cave die vlak bij de hut lag. Best wel mooie grot, waar je zo'n 100 meter in kon zonder al te veel gedoe (wel spannend hoor). Daarna kon je nog verder maar dan moest je al kruipen en door allerlei bochtjes wringen,niet echt iets voor ons.... Mooie rotsformaties, stalagtieten en mieten, druipsteen en kalkafzettingen.

De ranger had 's avonds echter minder goed nieuws: het zou de volgende dag slecht weer worden met regen, harde wind en kans op onweer. Maar dat zou in de ochtend beginnen en in de middag weer afzwakken. Dus iedereen vragen: " moeten we dan 's ochtends heel vroeg vertrekken of juist wachten en tegen de middag vertrekken?" "Ja precies, dat zijn de opties" was het antwoord van de ranger. Wij besloten te wachten, maar toen we de volgende ochtend vroeg zo'n 80% procent van de hut zagen vertrekken (het was nog droog) vroegen we ons ernstig af of we wel de juiste beslissing hadden genomen. Rond 9-10 uur begon het echter flink te waaien en te regenen ( de early birds waren toen 2 a 3 uur op pad) en wij gooiden nog een dobbeltje in de hut. Om 12 uur leek het wat minder te worden met de regen en om 12.30 waagden wij het er op. Een klein buitje nog, en vlak na de pas waar we over moesten klaarde het op: prachtige uitzichten, schitterende dalen, rivieren, watervallen, vergezichten over de toppen rondom, kortom fantastisch. Een van de mooiste wandelingen die we gemaakt hebben! Bij aankomst in de volgende hut zagen we allemaal natte kleding te drogen hangen, schoenen rondom het vuur en jaloerse mensen die ons helemaal droog en in korte broek en t shirt binnen zagen komen. "Hebben jullie uitzichten gehad?" vroegen ze. Ja, wij wel deze keer. We zagen wat fotos uit de mist en regen van anderenen toen lieten we onze fotos zien. "Jullie hebben een totaal andere wandeling gedaan dan wij, we zijn wel een beetje jaloers" was de reactie. Soms zit het tegen, maar gelukkig zit het soms ook mee! We waren overigens wel behoorlijk moe, na een afdaling van bijna 1000 meter en bijna 6 uur lopen. Na de huttalk met erg leuke verhalen van de ranger deze keer gaan slapen.

De volgende dag een vrij lange etappe (16 km) met twee klimmetjes, wat in het begin prima gaat maar met die zware rugzak op je rug aan het eind toch wel pittig wordt. Veel in het bos, tussen de bomen dus, wat de uitzichten wat minder maakt. Maar de volgende hut lag aan een meer, dus daar hadden we weer weidse uitzichten en een prachtige zonsondergang. Ook heel veel zandvliegen trouwens. Dat was op deze tocht trouwens veel heftiger dan op de vorige tochten. Die zandvliegen zijn eigenlijk geen vliegen, maar meer vlooien. Ze bijten zonder dat je het echt door hebt, zitten overal, en zijn overdag actief itt tot muggen. De beten zijn vreselijk: het jeukt verschrikkelijk, 10 x erger dan een flinke muggenbult, en het duurt ook langer voordat het niet meer jeukt. Veel mensen met wondjes van het krabben dus, en veel irritatie als je buiten zit. Gelukkig is er redding: Bushmen! Een of andere repellent die wonderwel werkt tegen deze gemene bijterds en waar we dus veelvuldig gebruik van maken.

De laatste etappe was vrij vlak, veel door het bos langs de rivier en vooral stoempen. Je bent dan best moe na vier dagen pittig lopen met volle bepakking en slechte nachten in bunkbeds in volle hutten zonder douche, dus lekker ook weer toen we bij de car park aankwamen. Mooie tocht met prachtige uitzichten, de topper tot nu toe!

Terug in Te Anau heerlijk gedouched (dat is dan echt een traktatie) goede koffie (ook een traktatie na alle oploskoffie) en schone kleren (idem). Nog een leuke documentaire gezien over fiordland in de plaatselijke bioscoop en nu langzaam aan het voorbereiden op de volgende tocht die op het programma staat: de Milford track. Daar gaan we morgen mee starten.

Het uploaden van nieuwe foto's gaat helaas met de wifi van ons motel niet lukken, we proberen het nog elders, maar anders over een dag of drie.

Liefs allemaal, Miek en Casper

Ps: Helaas kregen we ook het tragische nieuws van de aanslag in Christchurch te horen toen we weer in de bewoonde wereld waren. Tragisch en bizar en iets wat je in Nieuw Zeeland helemaal niet verwacht. Hoewel we als toeristen lang niet alles meekrijgen lijken er geen enorme spanningen te zijn tussen autochtone bewoners en moslims of grote problemen met de accepatie van nieuwe moslim inwoners, zoals dat in Europa soms wel het geval lijkt. De omvang van de moslimgemeenschap is ook vrij beperkt in Nieuw Zeeland. En uitgerekend hier zo'n aanslag. Afschuwelijk.