Dag allemaal,

Een beetje chagrijnig begin van deze update: was net drie kwartier aan het typen toen de batterij van de Ipad leeg was en het hele verhaal weg was.... Jammer! Dus nu nog maar een keer...

In Napier gingen we een wine tasting doen. Een toertje geboekt bij de I-Site (vvv) en met twee aardige Nieuw Zeelanders en onze gids op pad. Een toertje langs vier wijngaarden, waarbij we bij elke wijngaard 4 a 5 wijnen te proeven kregen. Dat proeven ging in een rap tempo. En hoewel de hoeveelheden per wijn klein waren (2 - 3 slokjes) liep dat tegen het eind van de middag best op... Maar daarom hadden we ook een toertje geboekt ipv met de eigen auto. Nog een lekker tapas plankje erbij, en met de uitleg van de verschillende wijnmakers een hele interessante, lekkere en relaxte dag na de inspanningen van de eerste tocht, heerlijk!

De volgende dag gingen we in de richting van Tongariro National Park, waar we onze tweede Great Walk zouden gaan lopen. We vertrokken in de richting van Hastings waar we naar een van de grootste farmers markets van Nieuw Zeeland gingen. Enorm veel autos op een groot parkeerterrein en daarna op een soort festivalterrein met muziek, plekjes om te zitten en heel veel standjes met lokale producten: veel fruit, zelfgemaakte worst, zelfgebakken taarten, kruidenplanten, honing etc. Een hele leuke, beetje alternatieve sfeer. Van een oorspronkelijk Duitse kochten we een lekker brood voor tijdens de trekking, en daarna nog een fresh brew koffie ( wachttijd 25 minuten, maar dan had je ook echt heel lekkere koffie!).

Daarna doorgereden naar Tongariro national park. Miek reed, dus via kronkelige bergweggetjes dwars door het midden van Noorder eiland, hele mooie weg! Onderweg nog hele vieze vieze koffie gedronken langs de highway (wachttijd 0,3 minuten, dat dan weer wel) en daarna naar ons onderkomen bij het park in de buurt. Mooie vergezichten naar de vulkanen in het park, en een heerlijk onderkomen. Direct bijgeboekt voor de nacht na onze tocht. Lekker gegeten en daarna alles om- over en ingepakt. Van de koffer naar de rugzak, van de rugzak naar de kofferbak, van het kleine rugzakje naar de afvalbak en van de kofferbak in de rugzak, net zolang totdat we alles gepakt hadden voor onze tweede great walk: het Northern circuit in Tongariro, die vier dagen (drie overnachtingen in basic hutten) zou duren.

De volgende dag vroeg op pad, met de auto naar Whakapapa village, waar we gingen starten. Ons gemeld bij het visitor centre waar we te horen kregen dat de weersverwachtingen goed waren voor de komende dagen. Daarna de auto bij lang parkeren neergezet en op pad! De eerste etappe was goed te doen: lekker weer, niet al te veel stijgen en een mooie route door het bos en later met uitzicht op de vulkanen. Bij de hut aangekomen een bunkbed uitgezocht en een dobbeltje gegooid. Helaas vloog er een dobbeslteen tussen de planken door onder de hut, maar met het nodige geduld wisten we die toch weer terug te vinden. 'S avonds hield de huttenwaard een huttalk, waarbij ze iets vertelde over de hut, zichzelf en de omgeving. Vervolgens werd aan alle gasten gevraagd ook iets over zichzelf te vertellen, waardoor het ijs wat gebroken werd. Wel bijzonder. Vervolgens vroeg naar bed omdat we de volgende dag de koningsetappe voor de boeg hadden: onze route sloot dan tijdelijk aan bij de route van de Tongariro crossing, een eendaagse tocht langs de Emerald lakes. Deze route is heel populair onder dagjesmensen, de huttenwaard wist te vertellen dat in het hoogseizoen op een mooie dag 5000(!) mensen deze tocht doen.

Wij wilden de tourgroepen voor zijn en gingen al om 7.15 uur lopen. Helaas, de eerste groepen werden al om 7.00 uur gedropt dus toen we de hut uit kwamen sloten we aan bij de mensen die op slippers en sneakers, in hemdjes en zonder verdere bepakking op pad gingen. Maar dit was toch een alpiene etappe? Het weer was nog vrij goed, hoewel het in de verte wel wat betrok. Het pad liep eerst naar het eind van de vallei, over brede paden met soms wat vlonders. Aan het eind van de vallei begon het klimmen: in eerste instantie nog met aangelegde trappen, maar hoe verder we kwamen, hoe meer het een echt pad werd. Op de eerste "tussencol" was het weer al omgeslagen: veel meer wind en het begon te regenen. Wij deden onze regenjacks aan en de hoezen over de rugzakken, maar sommige mensen van de dagtocht zag je denken: he, slecht weer? En dat pad, blijft dat zo slecht? Nou, na de tussencol ging het pad nog veel steiler omhoog, terwijl het nu echt hard waaide en regende. Sommige mensen zonder goede spullen waren zo verstandig om terug te gaan, maar er was vooral veel geklaag om ons heen dat dit niet leuk meer was. We stegen door naar een kraterrand waar het echt hard waaide en regende en op deze hoogte was het ook best koud. Veel verkleumde mensen en de grote teleurstelling: door het slechte weer was er van de beroemde Emerald lakes niets te zien! En toen moest het ergste deel nog komen: een hele steile afdaling door lavagruis, wat met die harde wind en regen een lastige onderneming was. Gelukkig kwamen toen we lager waren de meertjes wel te voorschijn. Best mooi! Helaas geen fotos in de fotobijlage omdat door de regen mijn Iphone niet wilde ontgrendelen. Wel fotos op het gewone fototoestel, maar dus helaas niet in dit verslag. Inmiddels door en doornat geregend verder afgedaald. Daar splitste de dagroute van de doorgaande route. Wat een rust! Opeens weer het hele pad voor onszelf. Verder afgedaald kwamen we in een prachtige vulkanische omgeving met mooie lavarotsformaties, spookachtige vlaktes en plotselinge waterstroompjes. Het weer begon te verbeteren en bij de volgende hut aangekomen scheen de zon. Four seasons in one day, inderdaad! Alle natte spullen te drogen gelegd en weer een bedje uitgezocht. Wat gedobbeld, een windvlaag en ja hoor: drie dobbelstenen tussen de planken door onder de hut! Maar ja, tijd genoeg en tot tevredenheid van alle andere hutbewoners de dobbelstenen na een half uurtje toch weer weten terug te halen! Nog een spectaculaire helicopterlanding naast de hut meegemaakt (alle te drogen gelegde kleren moesten naar binnen) omdat een paar technici werden ogehaald bij de hut. Die waren nodig om water uit de kreek naar de watertanks van de hut te pompen. Door de de droogte was er een tekort aan water in de hut, die het moest hebben van regenwater! 'S avonds weer een huttentalk en een prachtige zonsondergang. Wat jammer dat het weer uitgerekend bij onze crossing zo tegenzat!

Na een heerlijke nacht, waarbij er niemand 's nachts naar de wc moest, er niemand snurkte, er niet met hoofdlampjes in je gezicht werd geschenen, mijn "kussen" van opgestapelde kleren niet halverwege de nacht op de grond viel en er niemand besloot om 5.00 uur al aan zijn volgende etappe te beginnen genoten we van ons ontbijt: Porridge uit een kant en klaar zak, mjammie! Soms denk je wel eens: waar ben ik mee bezig? Maar als je dan een prachtige zonsopgang ziet, en je met heerlijk weer door een heel mooi, uniek landschap loopt denk je weer: ja, daar doe je het dus voor!

De derde nacht in de mooiste hut geslapen. Vlak bij springs waar we heerlijk fris water hebben gehaald en bij een riviertje waar we lekker in hebben gezwommen en ons hebben kunnen wassen. De laatste etappe bracht ons nog langs het lower tama lake ( het upper lake hebben we laten zitten). Een beetje uitgedroogd arriveerden we weerin Whakapapa village waar we snel wat eten en drinken kochten en toen naar ons heerlijke hotelletje met warme douche, lekkere bedden en een fijne hamburger met bier! Een geweldige tocht met enorme mooie uitzichten en landschappen. Van de ranger hoorden we trouwens nog dat er de dag van onze crossing twee mensen met onderkoelingsverschijnselen van de berg zijn gehaald......

De volgende ochtend alle spullen weer herschikt en herpakt (de tas met vieze kleren raakt nu wel erg goed gevuld...) en op weg naar Palmerston North ( North doet vermoeden dat er ook nog een ander Palmerston is, maar dat is niet zo). We reden via Feilding, waar we weer een heerlijk kneuterige farmers market bezochten en waar we naar de Salesyard gingen. De veemarkt in goed Nederlands, en dat was weer een belevenis. Enorme veemarkt met schapen, koeien en soms ook herten! Het veilen van de schapen en koeien bekeken, maar vooral ook de veeboeren en de hele entourage, geweldig om te zien. Nu in Palmerston (North dus). Een nietszeggende en best wel lelijke stad, met lekkere koffie en gebak en een mooie kamer. Morgen naar Wellington.

Tot de volgende update!

Miek en Casper.