Dag allemaal,

We waren even offline omdat er geen bereik was in het gebied waar we liepen, maar daarover later meer. We waren in Whakatane, en hebben de volgende dag inderdaad hardgelopen langs de rivier in Whakatane. 7 km, en die vielen niet mee! Maar toch gedaan, staat leuk op de Garmin app later...

Na het ontbijt een wandeling gemaakt naar Ohope, via een uitkijkpunt en een oud Maori dorp. Prachtige wandeling met mooie uitzichten over de stad, de rivier en bijna verlaten stranden. Het strand van Ohope is lang en mooi, maar als we zeven mensen gezien hebben is het veel. Met de bus terug naar Whakatane, waar we bij de Thai hebben gegeten en nog een nachtje hebben geslapen, zonder de asfalteerders voor de deur deze keer, dus heerlijk geslapen.

De volgende dag verder gereden naar Ghisborne. Niet langs de kustroute, die ook mooi moet zijn, maar via de iets kortere route door een mooie kloof met veel bochtige wegen. Gelukkig weinig verkeer, want wij rijden wat minder hard dan de meeste Nieuw Zeelanders. Links rijden, en veel bochten en bergen, en van het landschap genieten maken ons wat traag. Maar af en toe een "passing lane" of "slow vehicle bay" en iedereen kan er weer langs!

In Ghisborne langs de kust naar het centrum gelopen, boodschappen gedaan en zelf gekookt. Glaasje lokaleChardonnay erbij, daar staat deze streek bekend om, dus dan moet je wel. De volgende dag naar de "farmers market" geweest. Daar verkopen ze lokale spullen als Manuka honing en oliebollen. Wat zeg je, oliebollen? Jazeker, er stond een standje met oliebollen! Een van de dames sprak een klein beetje Nederlands, haar ouders veel beter, maar ze wist wel dat oliebollen eigenlijk alleen met oud en nieuw gegeten werden maar ze verkochten ze op de markt het hele jaar aan Nieuw Zeelanders die ze gewoon lekker vonden! Grappig!

Na de markt weer verder gereden richting Mahia. Daar hadden we via Bookings een unit in een holiday park vlak aan zee geboekt. Zag er veelbelovend uit maar viel nogal tegen: smerig, onaardige mevrouw bij de receptie, geen drinkwater, geen WiFi, geen airco of fan maar wel duur! Er was sowieso weinig te beleven in Mahia, maar we hadden een dag over en vonden een stranddagje nog wel leuk. Het was alleen niet zulk mooi weer dus besloten we na een bezoek aan het gezellige buurthuis van Mahia, waar ik op een pakje boter lijkende cheesecake at, een wandeling door het scenic reserve te maken. Een klein stukje met de auto over een gravel weg.... Die weg werd steeds hoger, steeds steiler en steeds slechter, en al wat we zagen: geen scenic reserve... Teruggereden en maar wat langs de kust gewandeld. Mooie schelpen gevonden, wat verdwaalde surfers gespot op zee en 's avonds bij het enige andere cafe van Mahia verrasend lekkere en enorm grote burgers met friet gegeten. De volgende ochtend vertrokken met het idee een hele slechte review over dit holiday park te schrijven, jakkes wat vies was het daar, en ik vind niet gauw iets heel vies...

Na Mahia gingen we op pad voor ons eerste echte avontuur: de eerste "Great walk". Dat zijn meerdaagse wandelingen die in het hoogseizoen de status "great walk" meekrijgen. Dan moet je een reservering voor de hutten onderweg hebben, zijn er wat meer faciliteiten in die hutten (meestal, niet altijd) en is er vaak een huutenwaard aanwezig. We moesten via een behoorlijk slechte gravel road naar Lake Waikaremoana rijden, waar we in een heel mooi vakantiehuisje zaten, alles spic en span, met buitenzitje en uitzicht op het meer. Wat een verschil met Mahia, maar dat hadden we na de rit ernaar toe wel verdient! Meteen maar een tochtje gelopen om er "even in te komen": 3 1/2 uur lopen naar watervallen en naar een naburig meer, door het bos. Mooie tocht, waarbij we zowaar wat andere lopers tegenkwamen. 'S avonds de rugzakken ingepakt met alles wat we voor de komende vier dagen nodig dachten te hebben: veel freeze dry eten ( van die zakken waar je kokend water bij giet, 10 minuten laten staan en je eten is klaar, best lekker en heel makkelijk), brander die we net gekocht hadden, pannetje, slaapzak, regenjas, al met al toch wel een aardige volle rugzak!

De volgende dag werden we opgehaald door het busje van het park om weggebracht te worden naar het begin van de tocht. Zelfde weg, alleen de oude dame die ons reed, reed minstens drie keer zo hard als wij over dezelfde weg. Maar zij kende dan ook iedere kuil en bocht.. We begonnen meteen met een aardige klim van ca 600 meter terwijl het behoorlijk warm weer was: zweten dus! Maar de inspanningen werden beloond met prachtige uitzichten over het meer. De hut was "basic" zeker als je de wat luxere Alpenhutten gewend bent. "Long drop" wc buiten (voor de niet kenners: dat wil zeggen een wc pot met een buis naar een container waar alles wordt opgevangen, geen doorspoelen of zo. Wel veel vliegen in het wc hok, vooral 's avonds na een warme dag een plezier om te vertoeven....). Bunk beds, dus wat rijen matrassen naast en boven elkaar. Gelukkig niet zoveel mensen in de hut, dus we konden redelijk slapen. Regenwater beschikbaar, dus koken en koffie en thee geen probleem. De volgende dag een makkelijke wandeldag en aankomst in een wat mooiere hut, prachtig gelegen aan het meer. Lekker gezommen en geluierd. Dat werd wel een beetje lang luieren, want doordat we er al vroeg waren en weinig aan vertier hadden meegenomen was er niet meer te doen dan een beetje zitten. Volgende keer yahztee of een boek mee! Veel dierengeluiden (mn vogels) 's nachts en een prachtige sterrenhemel. De volgende dag weer een mooi gedeelte gelopen, maar het begon wel wat te regenen. Niks heftigs, dus onze lichte regenjassen hielden het prima. Bij aankomst in de hut bleek regenwater niet beschikbaar, dus moesten we water uit het meer gebruiken en eerst koken voordat we het dronken. Ging ook best. Vuur gemaakt, want het was steeds natter en kouder geworden, en dat stelden de mensendie na ons aankwamen wel op prijs. De laatste dag met een bootje opgehaald bij de hut om een stuk te passeren waar een brug was weggeslagen door slecht weer en waar we dus niet langs konden. Na deze hindernis afgezet met het bootje en verder gelopen naar de weg, waar we weer werden opgehaald. Gelukkig heeft de regen niet echt doorgezet. Terugkijkend hadden we iets meer eten mee moeten nemen en iets meer spelletjes/lezen. Het lopen was goed te doen en de tocht echt prachtig! Nog een nachtje in de mooie cabin van het holiday park en toen over dezelfde slechte weg weer terug. Onderweg bij een fijne bakkerij lekker koffie met een goede chocolade taart (Casper) en een spinazie quiche (Miek) gegeten en toen naar Napier.

Daar zitten we nu dus en hebben we vandaag een stadswandeling gemaakt langs mooie Art Deco gebouwen, waar Napier bekend om is. Morgen maar weer eens hardlopen en dan hebben we een tourtje geboektlangs diverse wijngaarden voor een winetasting. Na zoveel afzien moeten we ook een beetje relaxen toch?

Tot de volgende update! Miek en Casper.